Donderdag, 8 juni 2017
Door: Linda
Blijf op de hoogte en volg linda
09 Juni 2017 | Verenigde Staten, Camden
Sommige dingen moet je niet hardop zeggen of schrijven, enkel denken.
Het weer was weer zalig, helder, droog en zon.
Eerst over een hoge brug waar we gewoon over het voetpad gegaan zijn.
Voetgangers zijn hier toch niet. Robbie zei dat het uitzicht mooi was.
Langzaam verandert de omgeving weer. De heuvels worden weer hoger en scherper en de uitzichten indrukwekkend.
Vertelde ik gisteren dus nog dat alles wat vlakker werd, ik moet mijn woorden terugnemen.
Rond het middaguur vloog ik zo'n 10+ heuvel op, ongeveer 5,2 kilometer per uur.
Ondertussen was het 29 graden en ze waren daar aan de weg aan t werken. Dat is hard nodig want de wegen hier hebben veel te lijden van de strenge winters.
Het zweet vermengd met zonnebrand prikte in mijn ogen. Mijn snelheid zakte naar 5. Mijn longen zaten ter hoogte van mijn keel. Wat zou ik graag stoppen. De vier mannen die aan de weg aan het werken waren stonden het op hun gemak te bekijken. We hadden dezelfde Veiligheidshesjes aan, dat schept een band. Zegt 1 van die mannen: you're doing great, my dear.
Al stuik je van je fiets, dan ga je door.
Maar goed, het is hier mooi. Vandaag 82 kilometer waarvan bijna 1000 hoogtemeters.
Zwaar maar mooi.
We zitten nu in een hotel in Camden, een leuk toeristenstadje aan het water.
Het weer was weer zalig, helder, droog en zon.
Eerst over een hoge brug waar we gewoon over het voetpad gegaan zijn.
Voetgangers zijn hier toch niet. Robbie zei dat het uitzicht mooi was.
Langzaam verandert de omgeving weer. De heuvels worden weer hoger en scherper en de uitzichten indrukwekkend.
Vertelde ik gisteren dus nog dat alles wat vlakker werd, ik moet mijn woorden terugnemen.
Rond het middaguur vloog ik zo'n 10+ heuvel op, ongeveer 5,2 kilometer per uur.
Ondertussen was het 29 graden en ze waren daar aan de weg aan t werken. Dat is hard nodig want de wegen hier hebben veel te lijden van de strenge winters.
Het zweet vermengd met zonnebrand prikte in mijn ogen. Mijn snelheid zakte naar 5. Mijn longen zaten ter hoogte van mijn keel. Wat zou ik graag stoppen. De vier mannen die aan de weg aan het werken waren stonden het op hun gemak te bekijken. We hadden dezelfde Veiligheidshesjes aan, dat schept een band. Zegt 1 van die mannen: you're doing great, my dear.
Al stuik je van je fiets, dan ga je door.
Maar goed, het is hier mooi. Vandaag 82 kilometer waarvan bijna 1000 hoogtemeters.
Zwaar maar mooi.
We zitten nu in een hotel in Camden, een leuk toeristenstadje aan het water.
-
09 Juni 2017 - 06:27
Marc En Ingrid Verschueren:
Ik zie het voor me en begrijp het ook, als er mensen staan te kijken hoe je zwoegt dan wil je echt niet stoppen. Maar het is zwaar, loodzwaar en die bagage die hangt dan zo lekker door.
Maar je hebt het weer wel gedaan! Best hoog zeg 1000 meter.
Succes verder -
09 Juni 2017 - 15:06
Camiel:
Het kan nog wel eens wat teveel zijn. En dan moet je nog naar dat vliegveld zien te geraken. Hoe zal dat moeten?
Morgenvroeg kijk ik nog even en dan wachten wij tot je veilig hier bent.
Gr. C&L -
09 Juni 2017 - 21:08
Carla:
Oh dat is afzien ! Maar gelukkig bemoedigende woorden! Zegt Robbie dat ook niet regelmatig: you're doing great my dear -
10 Juni 2017 - 11:33
Ilse:
Stoer!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
