Woensdag, 4 mei 2017

Gisteren de route bekeken en bekeken maar de eerstvolgende slaapplaats lag op 90 mijl en alles bleek volzet. Gekozen voor eigen route naar Charleston. Deze stad wilden we graag zien dus een route gemaakt met Google maps en de Garmin. Zoveel mogelijk de 17 (wegnummer) proberen te vermijden maar dit zou niet helemaal lukken. Op tijd weer weg na een stevig ontbijt bij t wafelhuis. Het was tintelfris. En helaas "bevroor" ook de Garmin. Na verschillende dingen geprobeerd te hebben kreeg ik hem aan de praat. Pfff. Eerste kilometer over de drukke 17 maar daarna konden we naar de oude 17 en die was veel rustiger. Gelukkig want dan heb je tijd om te kijken. De meeste foto's maak ik al fietsend met mijn fototoestel wat voorin in mijn stuurtas zit. We kwamen langs een mooi moeras, ik neem mijn fototoestel uit de tas en floep, mijn zonnebril valt eruit. Dat hij eruit viel was niet zo erg maar dat ik er ook nog over fietste daar kon hij niet tegen. Helaas.
Helaas ook dat op een gegeven moment een einde kwam aan de rustige weg en we toch de 17 op moesten. 2 x 2 baansweg zonder vluchtstrook. Spiegels goed, helm wat vaster en gaan maar. We zouden zoveel mogelijk parallel gaan rijden. Bij de eerste poging. Krak. Robbie zijn ketting weer af. Gelukkig weer alle onderdelen kunnen vinden en weer kunnen maken. De laatste 10 kilometer was trouwens over een grind fietspad dus dat viel mee. Bij de universiteit van Charleston koffie gedronken en hotel geboekt. Dit gaf ons tijd om de stad te bekijken. En Charleston is leuk, toch zeker voor een Amerikaanse stad. Een centrum, oude huizen, sfeer, terrasjes, gewoon een leuke relaxte stad. Na het eten naar ons hotel gereden. En dan zagen we toch een brug. Bleek er toch een mooi fietsbaan op te liggen. Ze kunnen het dus wel. Ondanks de pech een mooie dag.